Er wordt tegenwoordig verwacht dat we zonder problemen onze handtekening op een smartphonescherm vlak voor onze neus kunnen zetten, met de meest bizarre kunst tot gevolg.
Lees verder na de advertentie.
Handtekening op smartphonescherm
Wordt er een pakje bezorgd, of haal je die op, dan moet je vaak tekenen voor ontvangst. Tegenwoordig gaat dat via een touchscreen. Vaak houdt de bezorger in deze gevallen gewoon een smartphone voor je neus.
Tenminste, als je geluk hebt. Elke bezorger lijkt een ander soort apparaatje bij zich te hebben, met verschillende moeilijkheidsgraden. Bij de één is het scherm heel stroef, terwijl je bij de ander kracht moet zetten om een aanraking te registreren. De één laat je met je vinger tekenen, terwijl de ander je een onpraktisch klein pennetje aan een touwtje geeft.
Een handtekening zetten moet tevens vaak snel. De bezorger zit praktisch alweer half in het busje om de volgende persoon hun slechtzittende kleren van een sale te leveren, die ze de volgende dag toch weer terugsturen.
Ik weet niet hoe het met jullie zit, maar in mijn geval lijken de krabbels via een touchscreen zelden op mijn daadwerkelijke handtekening. Het is net kunst: compleet open voor interpretatie. Zijn die lijntjes nou een juridisch bindende identificatie, of een abstracte vertolking van de poepemoji? Niemand zal het weten.
Vooruit
De kunstwerkjes die ik op deze manier produceer zijn niet alleen vervelend voor mezelf, maar ook voor de bezorger. Er wordt altijd even gekeken of je wel echt een handtekening hebt gezet en de teleurstelling is vaak zichtbaar merkbaar. “Vooruit..”, zei een Bruna-medewerker laatst toen ze twijfelachtig mijn pakketje overhandigde.
Met pen en papier is mijn handtekening al niet de mooiste. Als kind wil je op een gegeven moment een eigen krabbel en oefen je een beetje. Voor je het weet moet je plots echt iets tekenen en dat is dan vaak jouw handtekening voor de rest van je leven. Recentelijk heb ik een doos vol oude tekeningen teruggevonden toen ik bij mijn moeder aan het opruimen was en geloof me: ik was geen kunstenaar. En dat is terug te zien in mijn krabbel.
Stel je voor dat je als kind maar één gebruikersnaam mocht verzinnen, waarmee je jezelf de rest van je leven moest identificeren. Dat je de belastingaangifte gaat invullen met ‘poephoofd1337’.
Fantoomtrilling
Het is niet alleen bij het zetten van een handtekening dat ons lichaam in de war raakt door een smartphone. Talloze jaren evolutie heeft ons er niet op voorbereid dat we in relatief korte tijd krampachtig de hele dag een klein schermpje gebruiken. In 2016, toen nieuwe generaties al lang niet meer wisten wat een GameBoy was, werd daarom de term ‘gameboyrug’ geïntroduceerd. En dan is er onder andere ook nog de ‘WhatsApp-vinger’ en ‘sms-nek’.
Het meest fascinerende vind ik fantoomtrilling. Het idee dat jij je smartphone voelt trillen, maar dat dus helemaal niet het geval is. Vaak blijkt je telefoon zelfs helemaal niet in je broekzak te zitten. Ik hoor ik m’n toestel soms zelfs fantoomtrillen. Ik weet niet of het een bovenbuur is die hun telefoon op de grond heeft liggen, of dat ik het geluid van een auto interpreteer als een trillende smartphone, maar vaak genoeg zou ik zweren dat ik een melding krijg terwijl er niets op het scherm staat.
Ik vraag mij af hoelang het nog duurt tot de gezichtsherkenningsnek een ding wordt. Tegenwoordig moet je recht voor het scherm zitten om je toestel te ontgrendelen, maar dat is lastig als je smartphone op tafel ligt. Daarom moet je voorover buigen en als een tandarts met een boor precies erboven hangen. Die onnatuurlijke beweging kan niet goed zijn.
De afgelopen week verrekte ik zelfs een spier, omdat ik een nieuw gevangen Pokémon vanuit een leuke hoek op de foto wilde zetten. Voor iemand die zijn smartphone gemiddeld 5 uur en 35 minuten per dag gebruik, is het een wonder dat ik nog functioneer.
Meer columns
Elke zaterdag lees je op Android Planet een nieuwe column. Lees ook onze vorige edities:
- Column: Helaas gaat de keuze nog vaak tussen innovatie en duurzaamheid (23-7-2022)
- Column: Abonnementen voor autofuncties drijven mensen naar onveilige software (16-7-2022)
- Column: Ik wil gewoon screenshots van Netflix maken (2-7-2022)
- Column: Open komende vakantie eens de Geocaching-app (25-6-2022)
- Column: Hoe asociale wielrenners worden gemotiveerd door een app (18-6-2022)
- Column: Bank-apps hebben teveel storingen, maar wat is het alternatief? (11-6-2022)
- Column: Zou je gratis data nemen in ruil voor reclame? (28-5-2022)
- Column: Eetstoornissen vermomd als fitness op TikTok (14-5-2022)
- Column: Er moet een betere manier zijn om oude apps te bewaren (30-4-2022)
- Column: Elon Musk gaat Twitter niet verbeteren (14-4-2022)
- Column: Ik kan niet meer normaal naar YouTubers kijken (9-4-2022)
- Column: Het wordt hoog tijd om die kabel door te knippen (2-4-2022)
- Column: Verkiezingen moet je echt niet via een app willen (19-3-2022)
- Column: Tijdens deze oorlog wordt de macht van techbedrijven pas echt concreet (12-3-2022)
- Column: Je smartphone is een open raam naar een wereld vol verschrikkingen (5-3-2022)
