Steeds vaker zit er een smartphonescherm tussen ons en de wereld in, omdat we de neiging hebben om te delen in plaats van te ervaren. Maar is dat wel zo erg?
Lees verder na de advertentie.
Smartphonescherm tussen jou en de wereld
In de nieuwste aflevering van de hilarische serie Broad City reizen twee hartsvriendinnen door New York. Als kijker beleef je alles via hun Instagram Verhalen, inclusief gifs, hashtags en boomerangs. Uiteraard wel met een nepversie van de bekende video-app, zodat de programmamakers niet worden aangeklaagd.
Door typische Broad City-omstandigheden zijn beide smartphones aan het eind van de reis kapot en kan het duo niets meer delen. Natuurlijk verschijnt er op dat moment net een prachtige, driedubbele regenboog in de lucht. De één oppert nog: “We kunnen het eventueel gewoon ervaren?” Waarna de ander reageert met een veel te herkenbare: “ew”.
Beleven door een schermpje
Tijdens concerten zie je tegenwoordig ook steeds meer bezoekers door het schermpje van hun telefoon kijken terwijl ze de boel opnemen. Bij een mooie regenboog of zonsondergang hebben velen de neiging om direct hun smartphone te pakken voor een foto, in plaats van even van het korte moment te genieten. Als je iets niet heb gedeeld, heb je het dan wel beleefd?
Nu verwacht je misschien dat ik daarover ga mopperen. Dat de jeugd van tegenwoordig niet meer kan genieten van dingen zonder dat er een schermpje tussen zit. Maar nee, ook ik ben onderdeel van het probleem. Zodra ik bijvoorbeeld een dagje musea bezoek, ziet mijn Instagram Verhaal er al snel uit als een stippellijn omdat ik zoveel deel.
Musea spelen daar handig op in. Steeds meer exposities hebben kunst met spiegels of toffe belichting voor het maken van de leukste selfies. Eind vorig jaar ben ik zelfs op één dag in meerdere Rotterdamse musea geweest waar volledige kamers bestonden uit spiegels.
Kingdom Hearts III
Ook in games keert dit fenomeen terug. Veel consolegames bieden tegenwoordig een fotomodus aan. Dat betekent dat je met een druk op de knop de tijd in de gamewereld stil zet en je de camera vrij mag bewegen om een mooie screenshot te maken. In andere games heeft het gamepersonage een camera bij zich waarmee er foto’s worden gemaakt.
De afgelopen week was ik bijvoorbeeld druk bezig met het splinternieuwe Kingdom Hearts III. Daarin krijgt hoofdpersonage Sora voor het eerst een smartphone. Daarmee kan de speler opdrachten voldoen, maar ook gewoon leuke selfies en andere foto’s maken. Dat is hilarisch, want Donald Duck, Goofy en andere Disney-personages doen op de achtergrond hun best om er leuk op te staan.
Een fotomodus voegt voor mij een extra laag aan games toe. In plaats van door de levels te hollen, kijk ik op een nieuwe manier naar het werk dat erin is gestopt. Ik heb meer oog voor de mooie hoekjes of interessante belichting. Proberen om een haast onmogelijke foto te maken om die te kunnen delen, is een extra vorm van spelen dat niet nodig is voor het spelverloop, maar wel verrekte leuk is.
Meerdere lagen
Hetzelfde geldt voor musea. Bij leuke exposities met moderne kunst word ik overweldigd met creatieve ideeën. Vaak zijn er mogelijkheden voor leuke selfies die je elders nergens vindt, of bieden de kunstwerken en gebouwen talloze opties voor toffe invalshoeken. In plaats van dat ik alleen kijk en nadenk, ben ik dus ook bezig met hoe ik er mooie foto’s van maak en die vervolgens deel.
Het plezier heeft daardoor meerdere lagen. Ik ervaar het eerst zelf en daarnaast via de cameralens van mijn smartphone. Daarna komt, vaak uren later, het plezier van het bewerken en publiceren en dan nog de eventuele interactie met mijn volgers. Even een fotootje maken en delen lijkt vluchtig, maar mooie momenten hebben daardoor een langere staart, die niet beperkt is tot dat ene moment op die ene locatie.
Dus blijf vooral dingen opnemen en delen. Zolang je geen last bent voor anderen, is er geen verkeerde manier om iets als een museum of concert te beleven. Wat jij eruit haalt is goed. Tenminste, zolang je maar geen boomerang gebruikt. Niemand houdt van een boomerang. En meer dan twee video’s in je Instagram Verhaal van een concert waarbij de muzikanten nauwelijks zichtbaar zijn, en de audio klinkt alsof het is opgenomen met de headset van een onverstaanbare servicemedewerker, hoeft ook echt niet. Ew.
Meer columns
Elke zaterdag lees je op Android Planet een nieuwe column. Lees ook onze vorige edities:
- Column: Helaas gaat de keuze nog vaak tussen innovatie en duurzaamheid (23-7)
- Column: Abonnementen voor autofuncties drijven mensen naar onveilige software (16-7)
- Column: Ik wil gewoon screenshots van Netflix maken (2-7)
- Column: Open komende vakantie eens de Geocaching-app (25-6)
- Column: Hoe asociale wielrenners worden gemotiveerd door een app (18-6)
- Column: Bank-apps hebben teveel storingen, maar wat is het alternatief? (11-6)
- Column: Zou je gratis data nemen in ruil voor reclame? (28-5)
- Column: Eetstoornissen vermomd als fitness op TikTok (14-5)
- Column: Er moet een betere manier zijn om oude apps te bewaren (30-4)
- Column: Elon Musk gaat Twitter niet verbeteren (14-4)
- Column: Ik kan niet meer normaal naar YouTubers kijken (9-4)
- Column: Het wordt hoog tijd om die kabel door te knippen (2-4)
- Column: Verkiezingen moet je echt niet via een app willen (19-3)
- Column: Tijdens deze oorlog wordt de macht van techbedrijven pas echt concreet (12-3)
- Column: Je smartphone is een open raam naar een wereld vol verschrikkingen (5-3)
