“Android is onoverzichtelijk, bevat veel bugs en ziet er lelijk uit.” Je hoort hier de gemiddelde Apple-fanboy praten – en daar is overigens niets mis mee, want iedereen mag zijn mening uiten -, maar ik baal er zo enorm van dat ze altijd toestellen als de HTC Wildfire, Samsung Galaxy Gio en Sony Xperia Mini als voorbeelden nemen van wat Android is. De nieuwe Nexus-strategie van Google, waar fabrikanten naast hun eigen skin een optie kunnen toevoegen om de gebruiker Vanilla Android (hier beschikken de Nexus-toestellen over) te laten activeren, is samen met de dalende kosten van goede hardware de toekomst van Android.
Mijn Galaxy Nexus gebruik ik nog elke dag. De oude dualcore-processor en vrij matige grafische processor draaien nog uitstekend op Jelly Bean, die natuurlijk geoptimaliseerd is voor gebruik met Vanilla Android. De Galaxy Nexus heeft op dit moment een prijskaartje van ongeveer 300 euro: een zeer nette prijs voor een dergelijk toestel. Binnen een ¥ twee jaar zijn de low-end Android-toestellen de Galaxy Nexus’en van deze tijd: een dualcore-processor, matige grafische processor, 5 megapixelcamera, 1GB werkgeheugen en een scherm van rond de 4 inch. Dit soort toestellen gaan niet meer dan 150 euro kosten, waardoor veel consumenten goede hardware kunnen kopen waar de volgende Android-versies absoluut nog op kunnen draaien.
Lees verder na de advertentie.
Skins+bloatware: GA WEG!
Het nadeel – en voor velen ook een voordeel – van fabrikanten is dat ze een eigen skin aan Android toevoegen. Dit doen ze om hun Android-toestel te onderscheiden van de massa, maar een (zware) skin zorgt ook voor instabiliteit, onoverzichtelijkheid en het innemen van veel werkgeheugen. HTC Sense is hier een goed voorbeeld van, dat nog steeds niet goed genoeg werkt waardoor Android soms niet snel of functioneel aanvoelt. Wie het multitask-scherm heeft gezien, snapt precies dat Google het bewust zo niét heeft bedoeld. Samsung, Sony en LG zijn al in een verder stadium met hun skin: Samsung is sinds Ice Cream Sandwich eindelijk eens op de goede weg – terwijl het nog steeds compleet onoverzichtelijk is -, Sony heeft een zeer stabiele en volwassen skin ontwikkeld en LG houdt vast aan Vanilla Android, wat natuurlijk al een verbetering is door de meer functionele en snellere werking.
Niet alleen de skin maakt het Android-toestel veelal langzamer, ook de onnodige apps – ook wel bloatware genoemd – draaien constant op de achtergrond om de gebruiker ‘van meer content en mogelijkheden te voorzien’. Hierdoor gaat de batterij sneller leeg, wordt er veel werkgeheugen ingenomen en worden gebruikers met onnodige apps opgezadeld. Alle fabrikanten hebben hier echter een handje van, waar HTC en Samsung de kroon spannen met de meest onnodige rotzooi op een toestel gooien. Dit doen ze echter ook om zich ‘van de massa te onderscheiden’.
Skins zijn de toekomst
Twee fabrikanten die al hebben geluisterd naar Google en hun toestel zo snel mogelijk willen laten draaien, zijn Aldi’s Wolfgang en het nieuwe Huawei. Eerstgenoemde behoudt vrijwel de complete Vanilla Android-software, dat functioneel is, goed draait en weinig werkgeheugen inneemt. En dat is handig, want het high-end Wolfgang-toestel met degelijke hardware (dualcore-processor, 4 inch scherm, 5 megapixelcamera) is voor 179 euro te koop – een mooi bedrag voor de consument die niet het beste van het beste wil, maar wel een goedwerkende Android-smartphone. Huawei voert de nieuwe Nexus-strategie al toe in hun Android-toestellen: via de instellingen kun je Huawei’s skin deactiveren en Vanilla Android instellen.
Als Vanilla Android de mogelijkheid krijgt om skins van fabrikanten in te laden, zou dit een doorbraak kunnen betekenen in de geschiedenis van Android. De fabrikant geeft gebruikers de keuze om te draaien wat ze willen, en die keuze moeten gebruikers ook hebben. Ik ben bang dat de bloatware niet direct verdwijnt, maar het is een stap in de goede richting. Het is begrijpelijk dat veel gebruikers de speelse interface van HTC, de overvloed aan mogelijkheden bij Samsung, de zeer volwassen interface van Sony en de handige extra opties van LG willen, maar dat lost het probleem geenszins op. Android moet gedefragmenteerd worden, en heel nodig ook.
Fragmentatie
De huidige fragmentatie van Android komt overigens niet alleen door de fabrikanten die zich willen onderscheiden, maar ook door de consumenten die specifiek voor een bepaald type merk of interface kiezen. De nieuwe Nexus-strategie kan dus ook enorm mislukken, want door een dergelijke extra skin – een eigen skin of Vanilla Android – zou Google of de betreffende fabrikant deze ook weer moeten updaten na het uitbrengen van een nieuwe Android-versie. Daar heeft Google nu een luizenbaan in, want ze geven de broncode van de nieuwe Android-versie vrij en laten de fabrikanten het vuile werk (lees: Android zodanig aanpassen dat het op hun toestel werkt) opknappen.
Het is daarom nog niet helemaal duidelijk hoe Google de nieuwe Nexus-strategie gaat aanpakken. De mogelijkheden zijn wel enorm groot: Android kan door de gereduceerde kosten van hardware en het invoeren van een standaard Vanilla Android-skin de gedachte van menig niet-Android-gebruiker veranderen. Het zal echter nog wel een twee jaar duren voordat we op dit punt zijn, maar we gaan er sowieso komen. Met Ice Cream Sandwich heeft Google de grootste stap gezet met betrekking tot gebruiksgemak, design en snelheid. Jelly Bean is weer een grote verbetering ten opzichte van Android 4.0 en laat de toekomstplannen van Android zien: meer eenheid creëren zonder dat gebruikers de mogelijkheid verliezen om keuzes te maken. Dat is het grote probleem van Apple, die de afgelopen twee jaar op softwaregebied weinig innovatie heeft laten zien. Apple houdt vast aan één ding en geeft de gebruiker geen keuze, terwijl Google juist meer eenheid wil creëren zonder dat de keuzevrijheid wordt aangetast.
