Je hebt in je smartphone misschien weleens de optie ‘RAM Boost’ of ‘RAM-uitbreiding’ zien staan. Daarmee voeg je virtueel werkgeheugen toe aan je smartphone. Maar wat heb je daaraan? En hoe verschilt het van écht werkgeheugen?
Lees verder na de advertentie.
Is ‘virtueel werkgeheugen’ vooral een marketingtruc?
Iedere smartphone heeft een bepaalde hoeveelheid RAM aan boord. RAM staat voor Random Access Memory en wordt in het Nederlands vaak vertaald als werkgeheugen. RAM is heel erg snel en communiceert direct met de processor in je telefoon. Die kan de opgeslagen data, zoals informatie in openstaande apps, zonder vertraging weer op je scherm laten zien.
Met andere woorden: het werkgeheugen is cruciaal voor hoe soepel jouw smartphone werkt. Als apps elke keer dat je ze opent volledig opnieuw geladen moeten worden, zorgt dat voor veel vertraging en frustratie. Je kunt het vergelijken met het kortetermijngeheugen van de mens. Als je vergeet wat je een kwartier geleden hebt gedaan, wordt het lastig om een normaal leven te leiden.
Moderne smartphones hebben vaak 4, 8, 12 of 16GB werkgeheugen. Steeds meer fabrikanten, waaronder OnePlus en Motorola, bieden de mogelijkheid om het werkgeheugen virtueel uit te breiden met bijvoorbeeld nog eens 4 of 8GB. Dat heeft vaak een flitsende naam als ‘RAM Boost’. Daarvoor wordt een deel van de interne opslag (de ‘harde schijf’) opgeofferd. Als het echte werkgeheugen vol zit, schakelt je toestel over naar de virtuele variant.
Nadelen van virtueel werkgeheugen
Het klinkt natuurlijk ideaal: met één druk op de knop meer werkgeheugen toevoegen aan je smartphone. Helaas is het niet zo simpel. Zoals gezegd is RAM heel erg snel. Dat is de opslag van je smartphone niet. Vooral goedkope toestellen maken soms nog gebruik van eMMC-geheugenkaarten. Die zijn vergeleken met RAM ontzettend traag.
Als je eMMC inzet als werkgeheugen, zal je telefoon dus alsnog sloom aanvoelen wanneer je wisselt tussen apps. Sterker nog: er is doorgaans geen enkel verschil merkbaar met het simpelweg opnieuw laden van de app. Een tweede nadeel: eMMC heeft een beperkte levensduur en is echt bedoeld als opslag. Wanneer je continu informatie toevoegt en verwijdert is de kans groot dat het geheugenkaartje na verloop van tijd kapotgaat.
Duurdere smartphones als de OnePlus 12 maken gebruik van UFS-opslag. Dat is een stuk sneller dan eMMC. RAM-uitbreiding kán dan helpen om je smartphone beter te laten functioneren als je enorm veel apps of tabbladen tegelijk open hebt staan. Vaak hebben dit soort toestellen echter al minimaal 12GB normaal werkgeheugen. Dat is vrijwel altijd voldoende voor een soepele werking.
In veruit de meeste gevallen is virtueel werkgeheugen dus vooral een marketingtruc. Hij doet je geloven dat je meer krijgt dan waar je voor betaalt. Zelfs UFS-opslag is niet zo snel als echt RAM en heeft een beperkte levensduur. Bovendien moet je smartphone harder werken om gegevens vanaf de interne opslag te laden. Daardoor kan je toestel trager worden en je batterij sneller leeglopen.
Waarom is er verschil tussen opslag en werkgeheugen?
Na het lezen van dit artikel denk je misschien: als RAM zoveel sneller is dan de interne opslag, waarom bestaat die opslag dan niet óók uit RAM? Zou mijn smartphone daar niet veel sneller van worden?
In theorie wel, maar er zijn twee redenen waarom dat waarschijnlijk nooit zal gebeuren. Als je je smartphone uitzet, wordt het werkgeheugen gewist. Het is in principe niet bedoeld voor het permanent opslaan van data. Daar kan misschien nog wel een mouw aan gepast worden, maar RAM is ook nog eens veel duurder dan normale opslag. Een smartphone met bijvoorbeeld 256GB RAM zou, op dit moment althans, onbetaalbaar zijn.
Lees het laatste nieuws:
- Samsung Galaxy S26-lancering en Chromecast-update (Android-nieuws #46) (15 nov)
- WhatsApp-gebruikersnamen komen eraan: zo gaat het werken (14 nov)
- Google Home is een stukje slimmer dankzij nieuwste update (14 nov)
- iDEAL verdwijnt en Wero komt: dit moet je weten (13 nov)
- Gerucht: Samsung Galaxy Z Flip 8 wordt dunner en lichter (13 nov)
